Οι πρακτικές ευέλικτων ωραρίων εργασίας μπορεί να είναι επωφελείς τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Για τον εργοδότη, το ωράριο εργασίας μπορεί να προσαρμοστεί ώστε να καλύπτει τις οργανωτικές ανάγκες και να μειώσει το εργατικό δυναμικό κατά τις περιόδους εκτός αιχμής, ενώ για τον εργαζόμενο, τα ευέλικτα ωράρια εργασίας μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη τους να εξασφαλίσουν ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής τους ζωής. 

Ιδιαίτερα για τους μεγάλης ηλικίας εργαζόμενους, τα ευέλικτα ωράρια εργασίας μπορεί να αποτελούν, για παράδειγμα, έναν τρόπο να συνδυάσουν με επιτυχία την επαγγελματική, την ιδιωτική και την οικογενειακή τους ζωή, καθώς παράλληλα με την εργασία τους μπορεί να έχουν αναλάβει ευθύνες φροντίδας ή να λαμβάνουν ιατρική αγωγή σε περίπτωση προβλημάτων υγείας. Η αδυναμία διαχείρισης των πιέσεων αυτών μπορεί να προκαλέσει έντονο άγχος και απουσίες από την εργασία. 

Μερικά παραδείγματα πρακτικών ευέλικτων ωραρίων εργασίας είναι τα εξής:

• τα προγράμματα ευέλικτου ωραρίου, η ρύθμιση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση (ν. 3986/2011), ο επιμερισμός ή ο διαχωρισμός της εργασίας μπορεί να επιτρέψουν στον εργαζόμενο να διαχειριστεί την ισορροπία μεταξύ της εργασιακής και της προσωπικής του ζωής, 
• η μερική απασχόληση (ν. 3846/2010, άρθρο 2) έχει διαπιστωθεί ότι είναι χρήσιμη για τη μετάβαση στη συνταξιοδότηση,
• ευέλικτες ρυθμίσεις συνταξιοδότησης (π.χ. συνταξιοδότηση µερικού χρόνου, συνδυασμός συνταξιοδότησης και εργασίας) και
• η τηλεργασία (ΕΣΣΕ 2006-2007, Παράρτημα Β), η εργασία από το σπίτι ή σε κάποια άλλη τοποθεσία κοντά στο σπίτι μειώνει το άγχος που προκαλείται από τις μετακινήσεις από και προς την εργασία, βοηθά στην πρόληψη της κόπωσης και εξασφαλίζει επαρκή χρόνο αποκατάστασης.